Xhinët nuk e dijnë gajbim (të fshehtën)

Kur Allahu i Lartësuar e dërgoi Muhamedin, salallahu alejhi ue selem, si Pejgamber, e ka mbrojtur umetin e tij nga ajo që shejtani të mos jetë në gjendje ta ndëgjojë Kur'anin kur ai shpallet nga qielli, siç ua ka ndaluar shejtanëve të ndëgjojnë caktimet e Allahut për fatin e njerëzve kur melekët lëshohen në Tokë.
Pas shpalljes së Kur'anit ka mbetur vetëm një lloj sihri dhe ai është sihri që njerëzit e kanë mësuar nga dy melekët, Haruti dhe Maruti.
Këtë lloj sihri i Lartësuari e ka lënë në sipërfaqen e Tokës për të qenë sprovë për njerëzit.
Pra, shejtanët nuk i dijnë fshehtësitë e gajbit dhe nuk janë në gjendje për këtë t'i lajmërojnë magjistarët.
Edhe në të kaluarën shejtanët nuk kanë pasur njohuri për gajbin absolut, për të cilin na informon Kur'ani në tregimin për vdekjen e Sulejmanit, alejhi selam:

"E kur ia caktuam atij vdekjen, askush tjetër nuk i njoftoi ata (xhinët) për vdekjen e tij, përveç krimbit që e brejti shkopin e tij, e kur u rrëzua ai, për xhinët u bë e qartë se sikur të ishin ata që e dinin të fshehtën, nuk do të vazhdonin të qëndronin në mundimin e rëndë."1

Në këtë ajet Allahu i Lartësuar na lajmëron se në çastet e vdekjes Sulejmani, alejhi selam, ka qenë i mbështetur në shkopin e tij dhe se i Lartësuari e ka bërë vdekjen e tij të fshehur, gajb, për njerëzit dhe xhinët.
Xhinët nuk pushuan së punuari dhe kryenin detyrat që ua kishte caktuar Sulejmani, alejhi selam, para se të vdiste, derisa Allahu i Lartësuar e urdhëroi krimbin të brente shkopin i cili u hollua aq shumë, saqë nuk mundi të mbante Sulejmanin, alejhi selam, dhe u rrëzua përtokë.
Atëherë xhinët e kuptuan se Sulejmani, alejhi selam, kishte ndërruar jetë shumë kohë më përpara.
Me këtë Allahu i Lartësuar ua bëri të ditur xhinëve dhe njerëzve se xhinët nuk e dijnë gajbin.
Para kësaj xhinët i mashtronin njerëzit duke u thënë se ata e dijnë gajbin dhe i lajmëronin për ngjarje të rrejshme që nuk do të ndodhin.
Disa njerëz u besuan duke i konsideruar gënjeshtrat e tyre për gajbin të vërteta, lajmet e tyre të rrejshme si dhe atë që ia përshkruanin rrugës së Allahut, gjë që i çonte në mosbesim.
Kur'ani na ka treguar në mënyrë të qartë se xhinët nuk dijnë gjë për gajbin dhe se shejtanët, sado që të jenë të fuqishëm, nuk arrijnë deri te dituria e gajbit.
Para se të shpallej Kur'ani kanë mundur të ndëgjojnë fjalët e shpalljes dhe caktimet në qiell, por as kjo nuk ka nënkuptuar diturinë e gajbit, por ndëgjimin e disa fjalëve që u mundësonin të dinin diçka, ndërsa gjërat e tjera kanë mbetur të fshehura për ta- gajb.
Kur u shpallë Kur'ani edhe kjo iu bë e ndaluar dhe e pamundësuar plotësisht dhe u mbeti vetëm mundësia e sihrit që njerëzve t'u shkaktonin dëme me të cilën i kishin mësuar melekët, Haruti dhe Maruti.
Pra, pretendimet e magjistarit, iluzionistëve dhe astrologëve se ata mund t'i lajmërojnë njerëzit për gjërat që janë gajb apo se e dijnë gajbin, është gënjeshtër që nuk ka kurrfarë baze.
Pejgamberi i Allahut, salallahu alejhi ue selem, ka thënë: "Astrologët gënjejnë edhe atëherë kur e qëllojnë të vërtetën."

Pejgamberi i Allahut, salallahu alejì ue selem, na ka ndaluar t'u besojmë astrologëve, fallxhorëve dhe të shkojmë tek ata.
Ali Bin Ebu Talibi ka thënë: "Magjistarët janë si fallxhorët dhe ai që shkon te fallxhori dhe i beson asaj që ai thotë, ka refuzuar atë që i është shpallur Muhamedit, alejhi selam."

Xhinët dhe shejtanët kanë njohuri për gajbin relativë për shkak të natyrës, lëvizjës së lehtë të tyre dhe shpejtësisë së lëvizjes nga një vene në një tjetër dhe më parë thamë se ky gajb është ajo që unë nuk e di, por e di dikush tjetër.
Ndërsa xhinët dhe shejtanët nuk mund ta dijnë gajbin absolut dhe çdo gjë që tregon të kundërtën, nuk është e saktë.
Iluzionistët dhe fallxhorët tentojnë t'i mashtrojnë dhe t'i bindin njerëzit se ata e dijnë gajbin për të grabitur pasurinë e tyre.
Ky pretendim është vetëm mjet dhe mashtrim për të përfituar.
Nëse njeriu i pason iluzionistët dhe fallxhorët, shejtanët do ta marrin këtë njeri përpara dhe do ta dërgojnë në rrugën e mosbesimit.

Autor: Shejh Muhamed M.Sharavi
Marrë nga libri: "Sihri dhe zilia."
Përgaditi: Tewhid
www.kurandhesunet.net

1. Es-Sebe, 14.