Letra e nënës – deri tek muxhahidi në folenë e saj

Letra e nënës – deri tek muxhahidi në folenë e saj
Ja muxhahid, unë jam nëna jote që të mbajë si një zog në fole, ta dish se jam shumë e lumtur që të barti dhe tani lumturia është shtuar që koha të është afruar që nga errësira e folesë sime do të dalësh (bi idhnilah), dhe nëse sytë tanë nuk do të shihen kurrë në këtë dynja, shpresoj se në Ahiret do të jemi bashkë, nëse Allahu më mëshiron dhe mi fal të gjitha këto mëkate që i kam bërë.
Ndjej lëvizjet e tua dhe më shtojnë dashurinë për ty, por unë të desha që nga momenti që më furnizoj Allahu me ty edhe atëher kur prisja që të më furnizon, por më dhimbesh nëse të është caktuar të jetosh gjatë në këtë dunja, se vërtetë dunjaja është ashtu siç e përshkruan Allahu subhanehu we teala:
“…E jeta e kësaj bote nuk është tjetër pos një përjetim mashtrues.” (Ali Imran: 185)
Por shpresoj se do ta braktisësh argëtimin e kësaj dynjaje e do të kapesh për punët që të ndihmojnë për jetën e përhershme.
Gjurmova nëpër thesaret e diturisë që të pasuroja veten time me dituri se si të edukojë ty, se vërtet nuk kam çfarë të trashëgoj tjetër pos kësaj, por kjo është ajo më e vlefshmja qe do të jepja edhe sikur të posedoj gjithë dynjanë. Tha Rresulullahi sallAllahu alejhi we selam:
“Edukimi i mirë është trashëgimia më e vlefshme të cilën mund t’ia lërë prindi fëmijut”.
Andaj unë zgjedha këtë që ta kërkoj për ty, i lashë të tjerat dhe në këtë dhashë mundin dhe sot mendoj se si do të ta trashëgoj atë pasuri që e morra nga thesaret më të çmuar, “Libri i Allahut, Suneti - Jeta, fjala dhe praktika e të Dërguarit të Allahut salAllahu alejhi we selam dhe nga shembujt e bukur të Selefëve tanë”. Por nuk e di se a do të më mundësohet kjo, por prapë jam e lumtur. Shpresoj se Allahu aze we xhel njëren prej tri të mirave që e pres do të ma dhurojë.
Dhe ato janë oh biri im:
Që nëse vdekja më takon do të kem atë që aq shumë e dëshiroj “inshAllah”, atë që e lus Allahun që të mos e merr shpirtin tim veç se me gradën e shehidllëkut, tha Rresulullahu salAllahu alejhi we selam:
“…ajo që vdes lehonë është shehide dhe atë foshnja e saj e tërheq për kërthize për në xhenet."
Kjo gradë për të cilën shpirti im është përmalluar ta arrin (por në një mënyrë tjetër). Do të doja që edhe shpirti yt të ushqehet me po të njëjtën dëshirë.
Dhe ty do të lë në amanet të Allahut qe të mbrojë dhe të zgjedh edukuesen më të mirë për ty, që të bëj sadaka rrjedhëse për prindërit e tu dhe umeti ynë të ketë dobi nga ti.
Ndërsa nëse ty vdekja do të prijë para jetës në këtë dunja, do të jem e kënaqur me caktimin e Zotit tim dhe do zbatoj fjalen e tij “inshAllah”:
“O ju që keni besuar, kërkoni ndihmë me durim ….”
dhe do e shpresoj shpërblimin e Tij :
“… ndërsa durimtarëve u jepet shpërblimi i tyre pa masë!"
Ehh... sa do të doja të thuhet edhe për mua:
“…Ne e gjetëm atë të durueshëm…”
Për ty do të jem e lumtur që nuk u sprovove me jetën në këtë dunja por do të shkosh në një përkujdesje më të mirë se sa që mund të ta ofroj unë, e ajo është siç na tregoi Rresulullahi salallahi alejhi ue selam që pa ëndrrën: “Erdhën dy veta të cilët më zgjuan dhe më thanë eja me ne… Vazhduam rrugën dhe arritëm tek një kopsht i gjelbëruar plot pemë e lule. Në mes të kopshtit qëndronte një burrë… Rreth tij kishte shumë fëmijë sa nuk kisha parë ndonjëherë më parë. Unë i pyeta shoqëruesit e mi: "Kush është ky?" Ata ma kthyen? "Vazhdo Vazhdo!" Eja me ne!... Gjatë kësaj nate kam parë gjëra të çuditshme”… Ndërsa ky ishte IBRAHIMI alejhi selam, kurse fëmijët e vegjël rreth tij janë të gjithë ata fëmijë që vdesin para se të mbushin moshën e pjekurisë.
Dhe ajo që do të ma lehtësojë dhimbjen më shumë është që atë ditë kur të gjithë nuk do të mendojnë për kënd veç se për veten e tyre, ti inshAllah do të mendosh për ne dhe do të ndërmjetësosh për prindërit e tu mëkatar.
Por nëse të dy do të jetojmë, betohem në Allahun tim, që do të mundohem me gjithë mundin tim, që të përkujdesem për ty dhe të edukoj ashtu siç më mësoi Libri i Allahut, Suneti i Resulit dhe Shembulli i Selefit. Do të jap atë që unë do të doja të ma kishin dhënë prindërit e mi, por nëse unë se pata atë fat, nuk do ta mohoj të drejtën ty që të edukohesh me edukatën më të mirë - “Islamin”. Dhe nuk do të mundohem që jetën ta zbukuroj me lukset e kësaj dynjaje por do të derdhë gjithë mundin tim “inshAllah” që të bëhesh një muxhahid, trim që në Rrugën e Zotit tënd do të luftosh derisa Atë ta takosh. Dhe a ka njeri më të mirë se muxhahidi?
Allahu thotë: “Nuk janë të barabartë prej besimtarëve ata që ndejtën (nuk luftuan) dhe ata që me pasurinë dhe me jetën e tyre luftuan në rrugën e All-llahut, me përjashtim të atyre që ishin të penguar pa vullnetin e vet. Ata që luftuan me pasurinë dhe me jetën e tyre, All-llahu i gradoi në një shkallë më lartë mbi ata që ndejtën (me arsye). Por të gjithëve All-llahu u premtoi shpërblim, ndërsa mbi ata që ndejtën (pa arsye) All-llahu gradoi luftëtarët me një shpërblim të madh. (En Nisa, 95)
GjithashtuResulullahi salallahu alejhi ue selam kur u pyet “Kush është njëriu më i mirë?” “Një besimtar i cili me trupin e tij dhe me pasurinë e tij del në Xhihad”.
Lus Allahun që të bëj Muxhahid jo veq me emër por me të gjitha cilësitë.