Mervani shurdh-memec - djali më orator

Titulli: Mervani shurdh-memec - djali më orator Tue 12 Mar 2013, 00:41

Kjo është historia e një banori të Medinës Munevver.
''I kam tridhjetë e shtatë vjet. Jam i martuar dhe kamë fëmijë. Të gjitha ato që Allahu i Lartësuar i ka ndaluar, unë i kam bërë. Sa i përket namazit, nuk e kam praktikuar atë me xhemat me të tjerët, përveç në raste të veçanta, edhe atëherë vetëm të tregoj para tjerëve talentin tim. Shoqërohesha me shoqëri të keqe. Kryesorja, ai i cili shoqërohej më se shumti me mua dhe kalonte kohën më të madhe me mua, ishte shejtani.
Ndër fëmijët e tjerë kisha një djalë, Mervanin, djalë i moshës shtatë vjeçare. Ai ishte i shurdhër dhe memec. Megjithatë, nëna besimtare, e cila e kishte ushqyer (i kishte dhënë gji) me qumështin e imanit dhe diturisë.
Atë mbrëmje, unë isha bashkë me djalin tim Mervanin në shtëpi. Mendoja dhe bëja plan se ku të shkojë bashkë me miqtë e mi. Ishte koha pas namazit të akshamit. Papritmas, biri im, Mervani, filloi të më flet me lëvizjet e tij, "O baba! Pse ti nuk falesh?" Pastaj e ngriti dorën e tij drejt qiellit, duke thënë për mua se Allahu me sheh. Filloi të qajë para meje. E vendosa pranë meje, megjithatë, u ngrit dhe iku.
Pas një kohe të shkurtër, ai shkoi në banjo dhe mori abdes. Atë abdes e kishte mësuar duke e shikuar nënën e tij, derisa ajo përgatitej për namaz. Gruaja ime, e cila ishte hafize e Kur'anit më ka këshilluar shumë, por pa dobi.
Mervani djali im, Mervani shurdhër dhe memec, erdhi para meje dhe me lëvizje më tha të presë pak. Ai u ndal para meje dhe filloi të falet. Pasi e përfundoi namazin, ai u largua nga dhoma dhe u kthye shpejt me Mus’haf në dorë. E vendosi Mus’hafin para meje, dhe papritmas, pa asnjë kthesë të faqes, e hapi atë dhe e vendosi gishtin e tij në një ajet. Ai ishte ajeti i 45- i sures Merjem:
"O babai im, unë kam frikë se do të godet ndonjë dënim prej të Gjithëmëshirshmit e do të jeshë shok i djallit!" (Merjem, 45)
Pastaj shpërtheu në vaj. Edhe unë më nuk munda të përmbahem, qaja me djalin tim Mervanin. Pas një kohe ai u ngrit dhe filloi të mi fshij lotët. Më puthi në kokë, dhe pastaj më tha me lëvizjet e tij: "Babai im! Falu përpara se të lëshojnë në tokë!" Pasha Allahun e Plotfuqishëm, vetëm Ai i Lartësuari e di se sa i frikësuar isha atëherë. Kërceva dhe fillova ti ndezi dritat në shtëpi. Mervani më ndiqte prej dhomës në dhomë. Më shikoi në befasi dhe me lëvizjet e tij tha: "Leri dritat tani. Eja të shkojmë në xhamin e madhe të Profetit, salallahu alejhi ue selam. I thashë se do të shkojmë ne xhamin, e cila ishte ngjitur me shtëpinë tonë në lagje. Ai refuzoi, përveç se të shkojmë tek xhamia e Pejgamberit, alejhi selam. Shkuam në namazin e jacis. Isha shumë i frikësuar, dhe Mervani nuk i largonte sytë e tij prej meje. Ne xhaminë e Pejgamberit, alejhi selam, kishte shumë njerëz. U shtymë disi deri në Revde. U bë koha e jacis. Rekati i parë! Kur!!! Imami filloi të lexojë fjalët e te Lartësuarit:
"O ju të cilët besuat, mos shkoni gjurmëve të djallit, pse kush ndjek gjurmët e djallit ai urdhëron për të shëmtuara e të irrituara, e sikur të mos ishte mirësia e All-llahut ndaj jush dhe mëshira e Tij, askush prej jush nuk do të pastrohej kurrë (prej mëkateve), por All-llahu e pastron atë që do Ai. All-llahu dëgjon e di." (El-Nur, 21)
Nuk mund të përmbaja veten nga të qarët. Mervani afër meje, duke më parë mua duke qarë, filloi të qajë edhe ai. Gjatë namazit, e mori një faculet nga xhepi im dhe filloi të mi fshij lotët. Pas namazit vazhdova të qajë, dhe ai duke mi fshirë lotët. Kështu, kaluam një orë të tërë, pastaj Mervani më tha: "Mirë është baba. Mos ke frikë!" U kthyem në shtëpi. Duke na parë të përlotur, gruaja dhe fëmijët e tjetër filluan të qajnë. Mervani i gëzoi me lëvizjet e tij, duke thënë: "Babai ynë e ka falur namazin e jacis në Harem". I tregova gruas sime se çfarë kishte ndodhur në emër të Allahut të Plotfuqishëm dhe e pyeta: "A je ke nënvizuar ti vendin në Mus’haf, kështu që ai më ka hap duke ma treguar ketë ajet?" U betua tri herë në Allahun se nuk e ka bërë atë, dhe pastaj ajo më tha: "Falëndero Allahun për këtë udhëzim". Kjo ishte nata ime më e mirë!
Tani, e falënderoj Allahun, nuk e lëshoj namazin me xhemat. E kam braktisur shoqërinë e keqe. E kam ndier ëmbëlsinë e besimit. Sikur të më shihje do ta vëresh këtë në fytyrën time. Kam vazhduar në lumturi, harmoni dhe mirëkuptim duke jetuar me gruan time dhe fëmijët, sidomos me birin tim Mervanin, të cilin e kam dashur shumë. E si jo, kur All-llahu më ka udhëzuar mua në duart e tij? /El-Asr/