Shiat - Ata janë armiq, ruaju prej tyre !

Shiat
- Ata janë armiq, ruaju prej tyre !












/* */




Falenderimi i takon Allahut
Zotit të botërave, paqa dhe begatia qofshin mbi profetin Muhamed , mbi familjen
e tij dhe mbi të gjithë shokët e tij .

Thuhet se fjalët e ndriçojnë atë që i thotë dhe sigurisht është e
vërtetë që të thuhet kjo për atë person , porse fjalët që thërrasin shiat për
kthim tek e vërteta në të vërtetë nuk e meritojne këtë përshkrim .

Ia drejtojmë këtë të gjithë atyre që janë xheloz për fenë e tyre,për
besimin e tyre për popullin e tyre,të gjithë atyre që duan të shohin
afrimitet,dashuri, lidhje,bashkim zemrash dhe falje në botën islame.Ia dhuroj
këto fjalë që pikojnë gjak që me pikat e tij u ndriçon rrugën të hutuarve dhe i
udhëheq për në rrugën e drejtë.

Obligim është për të gjithë ata që e këshillojnë umetin e tyre dhe duan
ta bashkojnë atë , të përpiqen sa të munden për të mbledhur dhe kthyer fuqinë e
tij (umetit) ashtu si ka qenë në kohën e Pejgamberit [Paqa,shpëtimi dhe begatia
e Allahut qofshin mbi të] ashtu si thotë Allahu i lartësuar “Dhe kapuni të
gjithë ju për litarin (Kur'anin dhe sunetin) e Allahut dhe mos u përçani” (Ali
Imran - 103).

Nga këshillat më të rëndësishme që u jepen atyre që e kundërshtojnë
thirrjen e Kur'anit dhe Sunetit është paralajmërimi nga ajo në të cilën ata
ndodhen , tejkalimet dhe devijimet të cilat i zhvendosin ata nga udhëzimi dhe
rruga e drejtë .Nga këtu rrjedhin këto fjalë që përkujtojnë disa nga devijimet e
besimit Rafidij (refuzues) të shijave Ithna Ashrije,që të qëndrojë muslimani në
këtë të vërtetë për të mos pasur justifikim i painformuari dhe argument për
injorantin.

Së pari : Besimi i Rafidijve në
Kur'anin e Lartësuar:

Është e ditur te çdo musliman se Kur'ani është fjala e Allahut dhe se
Allahu i Lartmadhëruar e ka marrë përsipër që ta ruajë deri ditën e
Kiametit.Thotë Allahu i Gjithfuqishëm:”Ne me madhërinë Tonë e shpallëm Kur'anin
dhe Ne gjithsesi jemi mbrojtës të tij”.(El – Hixhr - 9) Gjithashtu thotë për
këtë Kur'an:”Atij nuk mund t’i mvishet e pavërteta nga asnje anë..”(Fussilet -
42).

Të gjithë ata që përpiqen ta prekin ose të hedhin baltë në shenjtërinë e
Kur'anit janë larg nga islami edhe në qoftëse ata e quajnë veten muslimanë,
është obligim që kjo të shfaqet që ta dijë umeti armiqësinë e tyre dhe luftën e
tyre kundër islamit në bazat e tij dhe në shtyllat e tij të fuqishme.

Ndërsa shiat nuk besojnë kështu,ata shohin se Kur'ani është ndryshuar
nga sahabet (shokët e Pejgamberit),dhe se Kur'ani i plotë që është i ruajtur nga
çdo ndryshim është Kur'ani i Ali ibn Ebi Talib (Allahu qoftë i kënaqur me të)
pastaj e kanë trashiguar imamët (prijësat ) pas tij dhe se ai sot është te
Mehdiu i pritur që ata pretendojnë.Këtë fjalë e kanë thënë udhëheqësit dhe
dijetarët e tyre të cilët ia kanë atribuar këtë shpifje imamëve të tyre (nga
ehli bejti). Nga më të njohurit e tyre për këtë fjalë është dijetari i tyre
“Kilini” i ashtuquajtur te ta me emrin ''siguria e islamit'',ka transmetuar në
librin e tij ''El-Kafi '' për të cilin kanë thënë që ky libër është më i sakti –
shumë shpifje nga këto , dhe nuk është mbrojtur për asgjë nga këto,e ky libër
është për dijetarët Rafidij më i sakti . Ka ardhur në këtë libër : Nga Xhafer
Es-Sadik Allahu e mëshiroftë [vol-2,fq. 634] :”Kurani që e ka zbritur Xhibrili
[paqa qoftë mbi të] te Muhamedi [paqa,shpëtimi dhe begatia e Allahut qofshin mbi
të] ka shtatëmbëdhjetë mijë ajete”. Është e ditur se Kur'ani nuk i kalon
gjashtëmijë ajete vetëm se pak,e kjo tregon se kanë hequr nga Kur'ani dy të
tretat,e ku ka shpifje më të madhe se kjo!?

Gjithashtu ka ardhur në të [në vol. 1,fq. 417]:” E ka zbritur Xhibrili
te Muhamedi këtë ajet kështu :Dhe nëse jeni në dyshim për atë që i kemi zbritur
robit Tonë (Aliut) sillni një sure sikur ajo”.

Shembujt për këtë janë të shumtë,u zhyta në më të shumtit e librave të
Rafidijve në këtë moçal të ndenjur dhe rashë në këtë greminë të rrezikshme, këto
transmetime të cilat i kanë sjellë nuk janë thjesht transmetime të çrregullta të
futura në librat e tyre e ata nuk i kanë pranuar me mendjet e tyre dhe as
dijetarët e tyre,por këtë e thotë dijetari i tyre El Mufid në librin e tij
“Euail El-Mekalat” (fq. 45): “Transmetimet kanë ardhur të shumta nga imamët e
tyre nga pasardhësit e Muhamedit [paqa , shpëtimi dhe begatia e Allahut qofshin
mbi të] se Kur'ani ka divergjenca dhe se njerëzit kanë hequr dhe pakësuar nga Ai
(Kur'ani)”.

Turp i madh ra mbi shiat në këtë çështje në fund të shekullit
trembëdhjetë, kur dijetari i tyre Nuri Tabrasi shkroi një libër dhe përmblodhi
në të të gjtha gojëdhënat,e bëri këtë libër mosbesimi (kufri) dhe e quajti këtë
libër “Faslul hitab fi ithbat tahrif kitab rabi elerbab”- “Fjala ndarëse që
vëteton shtrembërimin e librit të Zotit”, ky libër u bë një turp i madh për të
gjthë rafidijtë për gjithë kohërat .Autori ka përmbledhur në këtë libër të
gjitha transmetimet e shiave rafidij dhe fjalët e hallakatura të dijetarëve të
tyre për të vërtetuar se shiat rafidij me transmetimet dhe me fjalët e
dijetarëve të tyre të gjithë e pohojnë këtë mosbesim (kufër).Kanë shpifur dhe
kanë thënë fjalë të gënjeshtërta për Ehli Sunetin sikur thonë që Kur'ani është i
shtrembëruar (i mangët, i ndryshuar).Ne po u përgjigjemi duke u argumentuar me
fjalët tuaja dhe se ky është dijetari juaj El-Mufid në librin e tij “Euail
El-Mekalat” (fq.13):”Kanë rënë dakord shiat imamije se prijësat (dijetarët) e
humbur kanë kundërshtuar shumë në përpilimin e Kur'anit dhe kanë devijuar nga
ajo që i obligon Kur'ani dhe syneti i Pejgamberit [paqa ,shpëtimi dhe begatia e
Allahut qofshin mbi të] dhe se Mu'tezilet,Havarixhët,Zejdijet,Murxhiet,dhe
Muhadithinët i kanë kundërshtuar shiat imamije në këtë çështje”.

Largimi (Pagabueshmëria) e Ehli Sunetit nga kjo humbje në këtë çështje
nuk ka nevojë për këtë miratim,por e kemi përmendur këtu se kjo ka ardhur nga
kundërshtari,dhe drejtësia e kundërshtarit është më e madhe se sa drejtësia e
atij që është dakord me ty.Ndërsa disa prej
dijetarëve të tyre e ''mohojnë'' se Kur'ani është i mangët (i ndryshuar,i
devijuar),porse nga bazat e fesë te shiat është
"tekije''-hipokrizia,dyfytyrësia.Thotë dijetari i tyre Ni'metuLlah Exhezairi në
librin e tij El enuar enu'manije [vol.2 fq. 358]:”Duket qartë se kjo fjalë ka
dalë prej tyre për shumë interesa,nga këto interesa është se ata duan t'ua
mbyllin atyre këtë derë që t’i shajnë ata,sepse nëse lejohet ndryshimi në
Kur'an atëherë si lejohet që të punosh me ligjet e tij kur qenka e mundur që
Kur'ani u tjetërsoka”. Pastaj e ka argumentuar pretendimin e tij se mohimi i
atyre që e mohojnë këtë ka qenë duke përdorur “tekijen” dhe ka thënë:”Si ka
mundësi që ata personalitete kanë transmetuar në librat e tyre transmetime të
shumta që vërtetojnë se kjo gjë ka ndodhur në Kur'an dhe se ky ajet ka zbritur
kështu dhe u anulua e u bë kështu”.

[Enuar Enu'manije – 2/ 358 – 359].Gjithashtu gjykimi i tyre ( i shiave)
për atë që mendon se Kur'ani është i mangët është i dalë nga feja,po çfarë thonë
dijetarët e shiave rafidij sot për dijetarin e tyre El Kilini-autori i librit El
Kafi dhe për Etabrasi-autori i librit Fasl El Hitab dhe të tjerë prej tyre të
cilët e kanë deklaruar këtë fjalë kufri haptazi,a i nxjerrin ata nga feja?A i
bëjnë ata jobesimtarë?Dhe a ditancohen nga ata? Apo i renditin ata nga dijetarët
e mëdhenj të tyre dhe nga më të famëshmit e medh'hebit të tyre??

Së dyti :Besimi i shiave
kundrejt shokëve të Pejgamberit [paqa , begatia dhe meshira e Allahut qoftë mbi
të] dhe bashkëshorteve të Tij,nënave të besimtarëve:

Besojnë shiat rafidijë se shokët e Pejgamberit [paqa,begatia dhe mëshira
e Allahut qoftë mbi të] dhe nënat e besimtarëve kanë dalë nga feja pas vdekjes
së Pejgamberit [paqa , begatia dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të].

Nga transmetimet e tyre të cilat ia kanë ngjitur (shpifur) imamëve
(prijësave të tyre) është çka ka transmetuar El Kilini në librin e tij El Kafi
[fq. 245]:”Të gjithë njerëzit dolën nga feja pas vdekjes së Pejgamberit
[paqa,begatia dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të] përveç treve“.

Kanë veçuar dy halifet (prijësat ) e të Dërguarit të Allahut,Ebu Bekrin
dhe Umerin nga sahabet e tjerë duke cënuar,sharë dhe shpifur ndaj tyre.Nga këto
ofendime përmendim:

1- Transmenton El-Mexhlisij në librin e tij Bihar El-Enuar ( 69/138 )
Kapitulli: “Mosbesimi i kundërshtarëve dhe i nasibinëve” - (kanë për qëllim me
këtë fjalë të gjithë ata muslimanë që nuk e shajnë Ebu Bekrin dhe Umerin,apo të
gjithë ata që i kanë shpallur armiqësi ehlu bejtit), nga shërbëtori i Aliut i
biri i Husejnit se ka thënë: Isha me Aliun ( të birin e Husejnit) dhe i
thashë:Nga të drejtat e mia është që të pyes ty,a nuk po më tregon për këta dy
burra? Për Ebu Bekrin dhe Umerin.

Tha : Që të dy janë jobesimtarë dhe kushdo që i do ata është
jobesimtarë.

2- Ka thënë Mexhlisij në librin e tij El-Akaid ( fq. 58 ): Konsiderohet
nga gjërat e domosdoshme në fenë e shijave imamije lejimi i martesës së
përkohshme,distancimi nga Ebu Bekri,Umeri,Uthmani,Muavija dhe Jezidi biri i
Muavijes dhe kushdo që e lufton prijësin e besimtarëve Aliun apo imamët e tjerë,
si dhe të gjithë vrasësit e Husejnit,si dhe fjala

(Hajje ala hajril amel ) nxitoni për në punën më të mirë,në thirrjen e
ezanit.

Ata gjithashtu cënojnë nënën e besimtarëvë Aishen Zoti qoftë i kënaqur
me të dhe e akuzojnë atë për imoralitet të cilën Allahu i Madhëruar e ka
pastruar atë me dhjetë ajete në suren Nur të cilat do të lexohen deri ditën e
kiametit.Nga transmetimet e tyre në lidhje me këtë çështje është transmetimi i
dijetarit të tyre Muhamed Esh-Shirazi në librin e tij El-Erbein Fi Imameti
El-Eime Et-Tahirin ku thotë : Argumenti i dyzetë: Ajo që është transmetuar mbi
të metat e armiqëve të ehli bejtit (familja e Pejgamberit ),tregon imamllëkun e
dymbëdhjetë imamëve dhe se Aishja është jobesimtare dhe që meriton zjarrin,dhe
kjo është e domosdoshme për vërtetësinë e medh'hebit tonë dhe realitetit të
dymbëdhjetë imamëve.Ky është besimi i shijave Rafidij për sahabet dhe nënat e
besimtarëve,Zoti qoftë i kënaqur me ta.

A ndihet i kënaqur me këtë një besimtar i logjikshëm,ndërkohë që lexon
fjalën e Allahut në librin e Tij që është i ruajtur nga shtimi dhe pakësimi.

“All-llahu është i kënaqur me muslimanët e parë,emigrantët dhe ensarët
dhe me të gjthë ata të cilët i pasojnë këta me vepra të mira, por edhe ata janë
të kënaqur me Të”. (Et-Teube 100).

Së treti : Besimi i shiave tek
dymbëdhjetë imamët :

Është e njohur tek të gjithë muslimanët se askush nga njerëzit nuk është
i pagabueshëm përveç pejgamberëve të Allahut dhe se të gjithë njerëzit mund të
gabojnë .Ndërsa tek shiat Rafidij nga gjërat që nuk ka diskutim dhe nga gjërat e
domosdoshme në fenë e tyre është besimi se imamët nuk gabojnë.

Thotë dijetari i tyre El-Mexhlisij në librin e tij Biharur El-Enhar
(25/209) : Shiat imamije kanë rënë dakord për pagabueshmërinë e imamëve dhe se
ata nuk bëjnë gjynahe të vogla ose të mëdha. Ata nuk bëjnë gjynahe fare qoftë me
qëllim apo me harresë. As për shkak të shpjegimit të gabuar apo për shkak të
harresës prej Allahut të Madhëruar.Gjithashtu besojnë se kush nuk beson në
dymbëdhjetë imamët e tyre që janë të ligjëruar nga Allahu i Lartësuar dhe
Pejgamberi [paqja dhe mëshira e zotit qoftë mbi të],apo nuk beson qoftë dhe
vetëm një nga këta imamë ka dalë nga feja islame, lejohet gjaku (vrasja) dhe
pasuria e tij.Thotë dijetari më i madh i tyre në hadith Ibn Babuejhi El-Kumi i
ashtëquajturi më i besueshmi në librin e tij El-I'tikadat

(fq. 104): Besimi ynë për atë person që mohon imamllëkun e Alij ibn Ebi
Talib dhe të imamëve që vijnë pas tij është sikurse të ketë mohuar
pejgamberllëkun e të gjithë pejgamberëve dhe besimi ynë për atë person që pranon
prijësinë e Aliut dhe mohon një nga prijësat e tjerë pas tij është sikurse ai
person që pranon të gjithë pejgamberët dhe mohon pejgamberllëkun e Muhamedit
[paqja dhe mëshira e Zotit qoftë mbi të].

Thotë dijetari i tyre El-Mamekani në librin e tij Tenkih El-Mekal
(1/208):

“Ajo që përfitojmë nga transmetimet është :Kushdo që nuk është shia
ithna-asherij është jobesimtarë dhe politeist”. Çështja ka arritur deri aty sa
një nga dijetarët e tyre Nimetullah El-Xhezairij ka deklaruar distancimin e
shiave rafidij nga muslimanët për shkak të çështjes së imamllëkut. Ka thënë në
librin e tij El-Enuar En-Nu'manije ( 2/279 ):”Nuk bashkohemi me ta as në një
Zot,as në një pejgamber,as në një imam,kjo për shkak se ata(muslimanët) thonë:
Zoti ynë është Ai i cili Muhamedi është i Dërguari i Tij dhe prijës pas
Pejgamberit është Ebu Bekri dhe ne nuk e pranojmë këtë Zot,e as këtë
Pejgamber,por themi se ai Zot i cili prijës pas pejgamberit është Ebu Bekri nuk
është Zoti ynë dhe ky Pejgamber nuk është pejgamberi ynë”.

Praktimi i çështjes së tekfirit (njerrjes nga feja) është lejimi i
gjakut dhe i pasurisë së muslimanëve (Ehli Sunetit),e vërtëton këtë çfarë
transmetohet nga Ibn Babeujhi në librin e tij Ilel esh-sherai' ( 2/601 ):”Se
Daud bin Ferkad ka thënë :Pyeta Ebi Abdullah,çfarë thua për një nasibij? U
përgjigj:

Lejohet gjaku i tij,por unë frikësohem për ty,në qoftë se ke mundësi të
rrëzosh një murë mbi të ose ta mbytësh në detë që të mos dëshmojë kundra
teje,bëje.I thashë :Çfarë thua për pasurinë e tij,tha:Merr sa të kesh
mundësi”.

Në kohën tonë ka thënë dijetari i tyre i madh El-Humejni në librin e tij
Tahrir El-Uesile (1/352):”Më parësore është konsiderimi i nasibijëve
(Ehli-Sunetit ) si armik duke lejuar atë që keni plaçkitur nga ata dhe të japësh
1/5 nga ajo pasuri. Duket qartë se lejohet marrja e pasurisë së nasibiut kudo që
të gjendet dhe në çdo lloj mënyre dhe obligohet dhënia e 1/5 nga kjo pasuri”.E
ka qartësuar kuptimin e fjalës nasibij tek shiat dijatari i tyre Dirazij
El-Bahrani në librin e tij El-Mehasin En-Nefsanije [fq. 147] ku thotë:
“Transmetimet e imamëve thërrasin se nasibij është kushdo që tek ata quhet
Sunij. Thotë imam Sheukani (Zoti e mëshiroftë) nuk ka besë kurrë prej shiave
rafidij për këdo që e kundërshton madh'hebin e tyre dhe nuk ndjek fenë e tyre,jo
vetëm kaq,por lejon pasurinë dhe gjakun në rastin më të favorshëm që t'i jepet
sepse e shohin të lejuar këtë gjë.Çdo dashuri dhe mirësjellje që e shfaqin e
kanë tekijje (hipokrizi),dhe kjo duket qartë në momentin kur t’i jepet rasti më
i favorshëm [Edebu Et-talib ue munteha el-erb. Fq. 95].Ky është besimi i shiave
rafidij-shtrembërimi i librit të Allahut-akuzojnë dhe nxjerrin nga feja shokët e
Pejgamberit [paqja dhe mëshira e zotit qoftë mbi të] dhe nënat e
besimtarëve.Madhërojnë dhe adhurojnë imamët e tyre.Nxjerrin nga feja të gjithë
muslimanët,lejojnë pasurinë dhe gjakun e tyre. A mund ti thotë dikush këto fjalë
të urryerra,ai që ka në zemër besimin në Zotin e tij,në Pejgamberin dhe në Ditën
e Gjykimit?!Ose ai që ka qoftë edhe sa një grimcë atomi logikë?! Por e vërteta
mbi ndjekësit e këtij grupacioni të humbur është fjala e Allahut të madhëruar:”A
është ai pra, të cilit e keqja e veprave të veta i duket sikur është e mirë,
saqë ai e quan atë të mirë (njësoj me atë që është i udhëzuar drejt)?Vërtet që
Allahu humb atë që Ai do dhe udhëzon atë që Ai do”. (El-Fatir 8 ).

Duhet që muslimani të ketë kujdes dhe të jetë i vëmendshëm prej këtyre
besimeve të devijuara dhe të mos ndikohet nga entuziazmi, ndekja qorrazi e
medh'hebit dhe ndenjat personale,por duhet që të ndjeke të vërtetën:”Thuaj,
vetëm All-llahu udhëzon në të vërtetën. Atëherë pra ,a është më e drejtë të
shkohet pas atij që udhëzon në rrugën e drejtë, apo pas atij që udhëzon vetëm
nëse e udhëzon dikush tjetër.Ç’është me ju,si po gjykoni ?!(Junus 35).

Lusim Allahun e madhëruar që të udhëzojë të gjithë muslimanët tek e
vërteta dhe t’i kthejë të devijuarit prej tyre në rrugën e drejte.