Çlirim nga prangat e dynjasë

Çlirim nga prangat e dynjasë


I robëruar pas synimeve të dynjasë, ditët kalojnë, ato nuk numërohen dhe nuk ke kohë që t’i numërosh. Ballafaqimi me realitetin në të cilin jeton është shumë i vështirë, duke i pasur parasysh shkaqet që të sollën në vështirësitë e dynjasë së mallkuar, e shkaku kryesor është vështirësia e varfërisë, mos pranim i ballafaqimit me një varfëri, e cila ndonjëherë është aq shumë e lezetshme, saqë nëse e ke shijuar në të kaluarën, të ka mbetur në mendjen tënde dhe e kërkon atë kohë për t’u kthyer.

Ju e analizoni dhe shqyrtoni jetën tuaj, pyet dhe pyet se kur do t’i vjen fundi vrapimit pas dynjasë, duke qenë në punë nuk bëhesh rehat, pyet se vallë si i kam punët me Allahun e Lartësuar, duke qenë në shtëpi, të kaplon pagjumësia se deri kur do të vazhdon ky ballafaqim që ta bën natën ditë, e ditën natë.

Pa pritur, merr guximin për ta bërë hapin e parë, hapin, për t’u ç’liruar nga prangat e dynjasë, dhe pa pritur, fare pa e kujtuar, përsëri të kaplojnë arsyetimet se vallë, çfarë pas këtij hapi, ku do të shkoj, çfarë do të bëj, me kënd do të shkoj....dhe përsëri, guximin e sundon arsyetimi i komplekseve që vijnë nga anash.

Thua: Ummeti është në një gjendje të mjeruar, mungesa e hoxhallarëve të vërtetë, nënçmimi i tyre, sprovat e tyre, vështirësitë gjatë thirrjes për në të vërtetën. Ummetit i mungojnë thirrësat, aktivitetet që hapin dyert e udhëzimit të njerëzve. Hoxhallarëve të së vërtetës i duhen njerëz që duhet t’i kenë më afër, për t’u pastruar ata nga mynafikët dhe bërlloqet që ju kanë afruar për synime dynjaje, për interesa personale, për përçarje, për shkatërrimin e davetit, me dashje apo pa dashje.

Kjo të han brenda, kjo të shkatërron, por ende mungon këmbëngulja për t’u marrë guximi që të bëhet hapi i parë. Dhe përsëri vazhdohet me të njëjtën tempo, punë, shtëpi dhe xhami, pak për fenë e Allahut, ndërsa shumë për riskun e Tij, pak dert për fenë e Allahut, ndërsa shumë për veten.

Nëse myslimani nuk kujdeset për kohën e tij, ai asnjëherë nuk do të merr guxim që të bën hapa që do t’i ja ndërrojnë jetën, guxim që do të del faqebardhë në ditën e Gjykimit. Hutimi sundon tek çdo i dyti, ndërsa shumica nga xhemati janë në një gaflet që është për t’u qarë. Ummetit sot i duhet çdo njeri që ka dert fenë e Tij, që ka dert ta shpërndan dritën e udhëzimit në çdo shtëpi, në çdo fshat dhe qytet. Por...nga ana tjetër, shejtani i mallkuar, çdo myslimanit ia bën këtë të vështirë, çdoherë duke e frikësuar me kompleks, me risk dhe ajo që është më me rëndësi, mos këmbëngulja për ta marrë guximin në kohën e duhur.

I pret ditët që do të ç’lirohesh nga kjo dynja, i mbledh arsyetimet pozitive dhe negative, të cilat do ta arsyetojnë zhytjen tënde në dynja, dhe bën matematikë e cila do të ndihmon që të ç’lirohesh, por përsëri has në një rezultat që është kundër vetes dhe nuk mund të ballafaqohesh me te, dhe në këtë moment, më e mira është që të ballafaqohesh me atë rezultat (që është kundër teje) dhe ta pranosh, të vendosësh dhe mos ta refuzosh, duke pasur bindje se do të ketë më hajr, në të ardhmen, edhe pse në fillim, nënçmohesh nga njerëz të cilët nuk e kuptojnë dertin tënd dhe fillojnë të nënçmojnë me fjalë fyese që për atë nuk janë asgjë, ndërsa për ty, është fjalë e madhe e cila depërton në zemër, mërzitesh, por për hir të Allahut bën durim. Ata fare nuk pretojnë që të tallen me ty, të qeshen me ty dhe të shohin si një njeri i cili nuk ka ku të shkon dhe të japin ide duke të nënçmuar, ide poshtëruese. Por Allahu është Gjykuesi më i mirë, Allahu i faltë.

Nëse dëshiron të jetosh asket në këtë dynja dhe t’i mbështetesh Allahut të Lartësuar, duke punuar për fenë e Tij, mos mendo se do të jetohet lehtë dhe pa vështirësi. Thirrësi i devotshëm, është trashëgimtar i atyre që ishin në të kaluarën, i Pejgamberëve të cilët u mbytën dhe u burgosën, ndërsa nuk lëshuan pe në fenë e Allahut të Lartësuar, nuk u morën me dynja aq sa mos të bëjnë asgjë për fenë e Tij. Kjo fe është e mbushur me sprova deri Ditën e Gjykimit dhe sprova për muslimanin është shpërblim në Xhenetet e përgatitura për besimtarët.

Dhe ja, vjen koha të këmbëngulësh dhe të marrish guximin, guxim për t’u ç’liruar nga prangat e dynjasë, menjëherë fillojnë fjalët nga anash, nga njerëz që nuk mund të ta kuptojnë qëllimin, por qëllimet e tyre çdoherë lidhen me synime të dynjasë se sa do të fitohet dhe si do të fitohet, larg nga derti i ummetit.

Pas llogarive që i shënon në letër se për çfarë arsye dëshiron të lirohesh, pika e parë është derti i ummetit, ndërsa tjerat që vijnë, nuk janë të rëndësishme për ata që kuptojnë, e për ata që nuk të kuptojnë, numëro arsyetime të dynjasë, që të të kuptojnë (kinse) më lehtë.

Dhe ç’lirohesh, ndjenë liri në zemrën tënde dhe falënderon Allahun e Lartësuar që ta mundësoi të marrësh guxim për t’u ç’liruar. Aventura jote pas dynjasë mori fund, tash pret, nuk dihet se kur do të vjen caktimi i Allahut për hajrin tënd, por ti duron dhe ky durim është shpërblim, sado që të tallen ata që nxjerrin në shesh atë që e mendojnë për ty!

Allahut i takon,

I gjithë falënderimi,

Që deri më tash,

S’kam pas kësi guximi.



E ç’lirova zemrën,

Nga dynjaja e mallkuar,

Tallen, le të tallen,

Ata të mashtruar.



Një vëlla më ndihmoi,

Më këshilloi për të mirë,

Nëse e ke qëllimin për këtë,

Tha se nuk e kam vështirë.



Allahu e shpërbleftë vëllanë,

Me dy djem që do të flijohen,

Që në rrugë të Allahut,

Do të dëshirojnë të copëtohen.



Allahu ia lehtësoftë,

Me sprovat që i ka,

E kuptoj shumë mirë,

Rrethina, ah, të shkakton bela.

Për gatiti: -A. Sallahudin Ejubi-