Çdoherë të gatshëm për vdekje: Trashëgimi i udhëheqësis në el-Kaid

Në vazhdën e vdekjes të Usame bin Ladenit, është e rëndësisë së parë që të përballohemi me realitetin se el-Kaida është një organizatë kryengritëse dhe jo një grupë terroriste. Nuk është vetëm dallim në kuptim.

El Kaida mbetet një armik i frikshëm, edhe pas vdekjes së Bin Ladenit, për arsye se ajo është një grup kryengritëse e madhe, veterane, shumë mirë e organizuar dhe elastike që ka kohë të gjatë që e ka institucionalizo planifikimin për trashëgimin e udhëheqësis në të gjitha aspektet e saj si në atë operacional, ushtarak, financiar, logjistik, të trajnimit, etj.

Në të vërtetë nuk ka fakt më të mirë se el Kaida është një organizatë kryengritëse dhe se perëndimi po e mashtron veten e tij duke e quajtur “grup terroriste” se sa aftësia e saj (el kaides) që ta thith vrasjen e aq shumë liderëve ku edhe përkundër asaj ende funksionon dhe zgjerohet në numër dhe shtrirje gjeografike.

Në lidhje me vrasjen e liderëve, për më shumë nuk ka ndonjë grup islamiste terroriste që ndonjëherë Amerika ta ketë luftuar dhe që ti bëjë ballë dhe të mbijetojë prej dënimit të ushtrisë dhe shërbimit sekret të Amerikës se sa el Kaida që nga viti 1990.

Bin Ladeni dhe el Kaida që të dy janë prodhim i xhihadit afgan kundër Rusisë dhe kundër aleatëve komunist afgan (1979-1992). Kjo përvojë jo vetëm që i mësoi ata që me besim, durim, dhe qiell të sigurt të vazhdueshëm ka mundësi superfuqia të mundet, por çdo grup e cila ka aspirata që ta luftojë dhe ta mundë një superfuqi duhet të jetë e gatshme që të pësoj humbje të rënda dhe humbje të vazhdueshme jo vetëm prej këmbësorisë por gjithashtu edhe prej liderëve, duke përfshirë edhe liderët më të lartë të një organizate.

Bin Ladeni e ndërtoi el Kaiden në model të grupeve të mëdha kryengritëse afgane të cilat e luftuan Armatën e Kuqe; si të atyre të Ahmad Shah Masudit, Gulbuddin Hekmatjar, Abdul Rasul Sajaf, dhe Junis Khalis. Këto grupe të gjitha kanë pësuar humbje në kryesin e tyre prej ushtrisë ruse, që u angazhua në operacione likuidimi në të dy anët e kufirit Afganistan-Pakistan gjatë okupimit 10 vjeçar. Rusët e panë se është e pamundur që ti mundin organizatat kryengritëse afgane duke i mbytur liderët e tyre, një proces që Uashingtoni tani po e quan “prerjen e kokës së gjarprit.”

Grupet islamike Afgane, për më shumë, investuan përpjekje të mëdha në planifikimin e trashëgimisë jo vetëm që Rusia i vente në shënjestër për vrasje (të liderëve), por gjithashtu ata pësuan humbje të liderëve prej betejave të brendshme që shpërthenin ndërmjet tyre; kjo ishte e vërtet për grupen e Masudit dhe Gulbudinit. Këtë lloj të humbjes të liderëve, nuk është ajo që është përballuar el Kaida.

Bin Ladeni - dhe, rastësisht, Mulla Omeri – e morën këtë mësim afër zemrës, dhe që nga viti 1990 e ndërtuan një organizatë e cila shpenzon kohë të mjaftueshme, mendime, dhe trajnim për përgatitje për trashëgim të kryesisë në të gjitha nivelet e sajë.

Siç është cekur, fërkimi i radhëve të kryesisë së el kaides ka qenë i paluhatshëm për më shumë se dhjetëra vite. Dorëzimet, shënjestrat për vrasje dhe beteja vrasëse dhe të zënurit e tyre, të gjitha këto kanë zënë vend, dhe prapë se prapë ka shenja të pakëta që aleanca SHBA-NATO të tregoj diçka për punën e tyre përveç numërimit të kufomave. Vrasja apo zënia e liderëve të el Kaides një nga një nuk paraqet masë matëse që meritohet të matet progresi i përpjekjeve të luftës së SHBA-NATO.

Për thelbin e el Kaides, përgatitja e plotë-suksesshme për humbjet në kryesi është më se e dukshme në pozitën e komandës ushtarake të grupës.

Komandanti i parë ushtarak i el Kaides, për shembull Ebu Ubejdah el Panshiri, vdiq në Afrikë prej fundosjes në maj të vitit 1996.

Ebu Ubejdeh u zëvendësua me Muhamed Atef – i njohur si Ebu Hafs el Masri – i cili i udhëhiqte operacionet ushtarake të el Kaides derisa u mbytë në Kandahar në nëntor të vitit 2001.

Muhamed Atef menjëherë u zëvendësua prej ish oficerit të forcave speciale të Egjiptit, Sejf el-Adl.

Sejf el-Adl qëndroi si komandant derisa u zu duke udhëtuar në Iran dhe u mbajt në burg shtëpiak për disa vite prej autoriteteve të Iranit.

El-Adl u zëvendësua me Ebu Faraxh el-Libiun, i cili u zu në Pakistan në maj, 2005.

Vrasja e komandantit të el Kaides Ebu Faraxh ka qenë vështirë të përcaktohet prej burimeve të hapura, por më shumë fokusim i është kushtuar nënshtetasit amerikan, Adnan Shukrajuma.

Rishtazi është raportuar se Sejf el-Adl është liruar nga Irani dhe është kthyer tek el Kaida. Raportet e mediave pohojnë se el-Adl është emëruar si lider i brendshëm për Bin Ladenin. Pas zgjedhjes nga këshilli i shuras për trashëguesin e përhershëm të Bin Ladenit, Sejf el-Adl ka mundësi ta vazhdoj postin e mëhershëm si komandant i el Kaides, dhe Shukrijamu mund të kthehet në udhëheqjen e operacioneve me shënjestër të vazhdueshme mbi SHBA-t, një post që e ka mbajtur para vdekjes të Ebu Ferraxhit.

Në bazë të kësaj kronologjie përmbledhëse dhe ndoshta e pa kompletuar paraqet një tretje të rëndësishme të liderëve të lartë të el Kaides, ku prapë përmes saj, inteligjenca dhe civilët amerikan dhe britanezë kanë vlerësuar dhe kanë vazhduar të konkludojnë se el Kaida mbetet potencial kërcënues për SHBA-t dhe aleatët e mëdhenj të saj si brenda edhe jashtë shtetit.

Gjithashtu duhet të ceket se thelbi i aftësisë të el Kaides që ta përmbushë dhe të kompensimit të humbjeve gjithashtu është një karakteristikë që ndahet prej degëve të saj jashtë Azisë së jugut.

Për shembull në Jemen, lideri i lartë dhe i talentuar i el Kaides, Ebu Ali el Harethi, është mbytur prej aeroplanëve pa pilot në fillim të luftës. El Kaida e Jemenit kishte vështirësi që të gjente menjëherë zëvendësues të kualifikuar dhe humbi disa trashëgues të el Harithit derisa Ebu Uehejashi iku prej burgut të Jemenit dhe e mori për sipër postin. Uahejashi – ish sekretari privat i Bin Ladenit – tani komandant i el Kaides në gadishullin arabik (ELKGA) dhe mund të shihet si zëvendësues i Bin Ladenit. El Kaida në gadishullin arabik (ELKGA) duket të jetë vend i preferueshëm i el Kaides për ekspozimin dhe zhvillimin e talentit të nënshtetasve të muslimanëve vullnetarë amerikanë të cilët i bashkëngjiten grupës, duke përfshirë Samir Khan dhe Enuer Aulakin.

Në Arabin Saudite, organizata e el Kaides e ka humbë së paku gjysmën e liderëve që nga vrasja e liderit të parë Abdalaziz el Mukrinit, që u mbytë në mes të vitit 2003. Kjo tretje e ashpër në një pjesë të madhe shpiu në bashkimin e degëve të el Kaides të Saudis dhe Jemenit dhe duke e vendosur bazën e operacioneve të el Kaides të gadishullit arabik në Jemen.

Në Irak, el Kaida e Irakut e humbi komandantin e saj, Ebu Musab el Zarkauin më 2006 dhe pastaj e humbi zëvendësuesin e tij dhe komandantin e tij ushtarak –Ebu Umer el Bagdadin dhe Ebu Ejub el Muhaxhirin, respektivisht – në të njëjtën ditë më 2010. Tani organizata kryengritëse e el Kaides së Irakut udhëhiqet prej Ebu Beker Husein el Bagdadit.

El Kaida në Magribin Islamik, grupa aleate me el Kaiden në Somali (el Shebab), dhe dega e el Kaides në Libanin dhe Palestinë gjithashtu i zëvendësojnë liderët e lartë të tyre të vrarë ndërsa vazhdojnë zgjerimin e tyre organizacional, të aktiviteteve medijale dhe të operacioneve ushtarake.

Përtej këtyre liderëve të degëve të saj, el Kaida i ka zëvendësuar liderët e lartë siç janë Khalid Shajkh Muhammed, Teufik bin Atash, Abu Zubajdah, Abd al-Rahim al-Nasiri, Abd al-Hadi al-Iraki, Abu Lajth al-Libi, Abu Mustafa Abu-al-Jezid, dhe shumë të tjerë prej liderëve që janë zënë para 9/11.

Derisa është duke planifikuar për trashëgimin çdoherë ka qenë prioritet për el Kaiden dhe procesi është intensifikuar pas 9/11 për shkak të humbjeve të grupës dhe për shkak të brengës së Bin Ladenit për mbijetimin e el Kaides gjatë vdekjes së tij dhe çka do që e shkakton atë.

Që kur ka filluar që të flasë publikisht në vitin 1996 Bin Ladeni tha se ai nuk pret që të jetojë dhe ta sheh fundin e luftës të cilën e kishte deklaruar kundër Amerikës. Dëshira e tij ishte tha ai të vdes si shehid; ai e shpresonte atë, nëse Allahu ia dhuron një vdekje të tillë, gjaku i tij do ti inspirojë rinin muslimane që ti bashkëngjiten xhihadit për të cilin ai qartë priste që të jetë përpjekje për shumë gjenerata.

Duke reflektuar në këtë fatalizëm, Bin Ladeni dhe togerët e tij pas 11 shtatorit filluan ta shpërndajnë organizatën në përpjekje që mos të copëtohet prej ndonjë operacioni që përfundimisht e mbyti Bin Ladenin. Në këtë përpjekje ata ishin jashtëzakonisht të suksesshëm.

Për shembull gjatë 11 shtatorit, shumica e fuqisë punëtore të el Kaides, objektet trajnuese dhe operacionet e planifikuara koncentroheshin në Afganistan dhe shumë prej asaj infrastrukture është shkatërruar prej koalicionit Amerikano-NATO në vitin 2002.

Edhe pse i është dhënë ky shkatërrim, Bin Ladeni vazhdoj me procesin e shpërndarjes ku sot e shohim prezente el Kaiden në Afganistan dhe degët e saja të forta në Pakistan, Jemen, Irak, Somali, dhe Libanin, Palestinë dhe për gjatë Afrikës veriore. Objektivisht el Kaida sot ka në pronë një organizatë më të madhe se sa që e ka pasur gjatë 11 shtatorit dhe shumë më të gjerë në bazë gjeografike.

Si shtesë, Bin Ladeni gjatë 5 viteve të fundit të jetës së tij ia përkushtojë kohën dhe burimet që ta ndërtoj ndikimin e el Kaides dhe aftësitë operacionale mbi botën e anglisht folësve. Përmes mjeshtërive retorike dhe medijale sikurse nënshtetasit amerikan sikurse Azam el Ameriki (Adem Gadahn), Adnan Shukrajama, Samir Khan (revista Inspire), Omar Hammami (Somali), dhe Enuar el Aulaki, el Kaida i ka inspiruar nënshtetasit musliman amerikan që të ndërmarrin aktivitete të dhunshme brenda Amerikës, njerëzit sikurse Majori Nidal Hasan (Fort Hud), Naxhibullah Zai (metroja NJ), dhe Fejsal Shehzad (Sheshi Times)

Se Bin Ladeni me vetëdije ka kërkuar që ta përgatit el Kaiden dhe botën islame për trashëgimin e tij, kjo mund të shihet në deklaratat e tija gjatë 5 viteve të fundit, një citat që është përsëritur me prezantime mediale duke treguar persona prej liderëve të gjeneratës së ardhshme të el Kaides – burra sikurse Ebu Jahja el Libiu, Anwar al-Awalki, Abu Wahajashi, dhe Azzam al-Amriki. Ky proces ka qenë me qëllim që muslimanët të njoftohen me liderët e ardhshëm të el Kaides.

Mbi të gjitha, suksesi i përpjekjes për shpërndarjen e el Kaides jo vetëm që e ka bërë të pamundshme që ajo të copëtohet, por i ka dhënë asaj platform multi operacionale që nuk e ka pas në vitin 2001. Aktivitetet e këtyre degëve, për më shumë, ju jep më shumë njerëzve rastin për trajnim, përfitim të përvojave luftarake, dhe i zhvillon ata si liderë se sa që i ka bërë organizata e el Kaides që ka ekzistuar para 11 shtatorit. Degët e saj të cilat sot janë –vend ndodhje e rrallë e aeroplanëve pa pilot amerikan apo e sulmeve të forcave speciale- gjithashtu është siguruar baseni i kandidatëve të liderëve kualitativë dhe janë të gatshëm për liderët e lartë të el Kaides që të përcaktohen si trashëgues – duke pritur për ata liderë që me të vërtet do të bien në luftime apo që do të zihen.

Në konkludim është çiltërsi të thuhet se el Kaida kohë të gjatë është përgatitur që tu bëjë ballë vdekjeve të pa pritshme te liderëve, edhe për vetë Bin Ladenin.

Pas 16 viteve të përpjekjeve, siç kanë thënë 3 kryetarët amerikanë, që ti sjellin “para drejtësisë një nga një” prej liderëve të el Kaides, perëndimi e gjen veten duke u ndeshur me numërimin e trupave të vdekur të liderëve të el Kaides, por pa ndonjë masë të progresit kundër grupës në tërësi, për më shumë lëvizja po inspiron dhe po nxitë.

Derisa perëndimi duhet qartë të vazhdojë të mbysë dhe të zë sa më shumë liderë të el Kaides në sa më shumë vende të mundshme, vetëm kjo nuk do ta ndal rritjen e madhësisë së el Kaides dhe aftësinë e saj që ti zëvendësoj liderët e saj. Njashtu, martirizimi i Bin Ladenit dhe liderëve tjerë të lartë është më se e besueshme se do të inspirojë një numër të rinjve që ti bashkëngjiten kauzës.

Derisa mos ta pranon kryesia politike e perëndimit realitetin e qartë se rinia muslimane është e inspiruar ti bashkëngjitet el Kaides dhe aleatëve islamit jo vetëm për shkak të fjalëve dhe veprave të grupës dhe liderëve të saj, por për shkak të asaj se çka qeveritë perëndimore bëjnë në botën muslimane, ushtria amerikane dhe shërbimi i inteligjencës do të gjejnë se përpjekja e tyre për të mbytur apo për ti zënë liderët e el Kaides dhe kryesuesve tjerë islamik do të bëjë pakë për ta ngadalësuar shtimin e lëvizjeve ndërkombëtare militante islamiste gjatë gjeneratës së ardhshme, dhe me atë edhe kërcënimi ndaj interesave amerikane brenda dhe jashtë sajë.

Përgatiti: -Ebu el Kasim-

www.botaislame.com

» Çmendën maqedonët e mbushin Shkupin me grafite ''Vdekje për Shqiptarët''