Çdokush që do ta lexon këtë titull, do të fillon të paragjykon se për filanin dhe filanin është fjala. Sikur të kishte qenë e dobishme, nuk isha mërzitur nëse e kisha përmendur me emër, por e dijë se do të mundohet që ta ndryshon çdo fjalë nga ky shkrim, andaj, ia apeloj atij:

I cili e hedhë xhematin e tij, për t’u bashkuar me bidatxhitë.
Atij i cili është i gatshëm të jep gjithçka, për të qenë të kënaqur disa individë.

Atij i cili shpif dhe akuzon hoxhallarët e tjerë për interesin e tij personal dhe epshin.

Atij, i cili jeton nën flamurin e dyfytyrësisë dhe mundohet që davetin ta çon me këtë mënyrë.

Atij...dhe atij...fjalët do të tregojnë.

Në shkrimin tim “Bukë e krip e zemër”, tregova disa gjëra dhe disa thënie të selefit për dispozitën e atyre që anojnë nga ata që i bëjnë zullum All-llahut, pra zullumqarët më të mëdhenj në botë janë ata që i përshkruajnë shirk All-llahut, e pastaj kush? Normal se bidatxhitë, sepse përfundimi i bidatxhiut është zjarri.

Nëse kthehesh në historinë e muslimanëve, do të shohësh se ideologjia e “bashkëpunimit me bidatxhiun për t’i kthyer ata në rrugën e vërtetë”, në teori ka qenë e pranuar nga shumica e dijetarëve, mirëpo praktika e tregon të kundërtën sepse çdoherë në praktikë, njerëzit që janë munduar të punojnë me këtë strategji, kanë dështuar, si argument, ja disa shembuj:

Ibn ‘Akil ishte një mal nga malet e zgjuarsisë, mençurisë dhe diturisë. Ai u këshillua që të mos shkonte (dhe të mos ulej) me Mu’tezilët (por megjithatë ai nuk ia vuri veshin këshillës), ai shkoi tek ata dhe u bë Mu’tezil.

Ebu Dherri ishte një nga studentët e Darakutnit, Imami i Sunetit. Ai (Ebu Dherri) dëgjoi disa fjalë (nga njerëzit e bidatit) të cilat e pushtuan dhe kështu ai u bë Shija.

‘Abdur-Rrazzaku ulej me Xha’fer bin Sulejman ed-Dabi’i i cili kishte disa nga rrugët e Shijave dhe kështu ai (‘Abdur-Rrazzaku) ndryshoi. Ai pranoi Shi’izmin dhe kështu u bë një miskin që u shkretua nga Shi’izmi, edhe pse Shi’izmi që kishte ai nuk ishte aq ekstrem dhe ai nuk duhet të fajësohet (njësoj me Shijat ekstremistë). Por megjithatë ai ra në Shi’izëm dhe u ndikua prej tij.

Pra, dijetarë të mëdhenj si Ibn Akili, dhe të tjerët që i kemi përmendur, kanë qenë shumë më të mençur se ai i cili në kohën e sodit lavdërohet se është hafiz i Kur’anit dhe se i din mbi 5000 hadithe të Pejgamberit sal’allahu alejhi ue selem, pastaj lavdërohet se qenka Mr. apo Dr., duke e ditur faktin se sot, shumë Dr.-ja janë vetëm njerëz të shtetit e asgjë tjetër.

Kjo strategji, çdoherë ka qenë e dështuar. E si mos të jetë e dështuar kur Pejgamberi sal’allahu alejhi ue selem ka thënë:

“Shembulli i mexhlisit të mirë dhe mexhlisit të keq është si shembulli i shitësit të miskut dhe farkëtarit. Nga shitësi i miskut ose do të blesh misk ose më e pakta do të kënaqesh me erën e tij të mirë. Kurse farkëtari ose do të djegë rrobat e tua, ose do të marrësh erën e keqe që vjen prej tij.”

Pra, farkëtari, sot është mushriku ose bidatxhiu dhe të tjerët që pasojnë rrugën e tij. Dështim sepse “farkëtari ose do të djegë rrobat e tua, ose do të marrësh erën e keqe që vjen prej tij”.

Shih, në historinë e muslimanëve, çdo njeri që ka bashkëpunuar me bidatxhitë për të ashtuquajturën – dobi të përgjithshme, ka ardhur në përfundim dhe si rezultat i ka bërë dy gjëra:

1. Ose ka filluar ta kritikon dhe ta fyen xhematin e ehlu sunnetit të cilët kanë sakrifikuar jetët e tyre që fjala e All-llahut të jetë më e larta;

2. Ose është ndikuar nga bidatxhitë dhe ka mbetur në humnerën e tyre.

Nuk ka të tretë sepse nëse shohim edhe në kohën bashkëkohore, realiteti praktik është ky. Sa e sa grupe filluan me thirrje selefije, dhe mbaruan me thirrje të murxhizmit ose tekfirizmit e si pasojë e ndikimit të kësaj dynjaje, u zhytën në të dhe haruan misionin e tyre duke e shndërruar atë si profesion prej të cilës kërkohet vetëm rrogë dhe asgjë tjetër.

Pastaj ka ardhur nënçmimi nga ana e All-llahut, ndërsa nuk besoj që ka nënçmim më të madh që All-llahu të largon nga ehlu sunneti dhe të bashkohesh me pasuesit e epshit, apo që All-llahu ta largon ahiretin nga zemra yte dhe në vend të saj, vendoset dynjaja e mallkuar.

Deri më tash, besoj se isha i qartë, e tash do të tregojë diçka tjetër e që pastaj të nxjerr konkludimin nga ajo.

Na thonë dhe na akuzojnë se ne i thërrasim bidatxhi, njerëz të epshit dhe dynjasë, na akuzojnë me çdo lloj shpifje që qëllimi i tyre – ngritja para njerëzve dhe frika që mos ta humb autoritetin e tij – të mbetet çdoherë e para.

Imam Ahmedin, Allahu e mëshiroftë e pyetën: “Filani rri me filanin ndërsa ti e ke ndaluar shoqërimin me të.” Ai tha: “Këshilloje!” Ai ia ktheu: “Ai nuk pranoi (të shkëputej nga bidatçiu).” Ai (Imam Ahmedi) tha: “Atëherë konsideroje atë njësoj si ai.”

Pra, si mos ta konsiderojë unë atë të njejtë kur ai është distancuar nga unë, ndërsa është bashkuar me bidatxhiun. Më largon mua për tu afruar me te, a kështu kanë qenë selefi? Pasha Allahun, që ngriti qiellin pa shtylla, asnjëherë nuk kanë qenë kështu, ata nuk e jepnin as muslimanin i cili ishte mëkatarë i madh për një bidatxhi të prishur, e mos të flasim për bidatxhi që lufton ehlu sunnetin dhe nëpërkëmb nderin e tyre.

Ata na thonë: Ne nuk jemi bidatxhi.

Normal, selefi ka jetuar nën fjalën: “Kushdo që na fsheh bidatin e tij, nuk na i fsheh dot shokët e tij.”

Ne i shohim shokët tuaj, kategoritë tuaja të njerëzve, që me çdo kusht keni larguar çdo hoxhë të ehlu sunnetit duke i afruar bidatxhitë që na luftojnë. E pastaj arsyetoheni se ju, ia dëshironi të mirën këtij ummeti. Allahu Ekber.

Gjaku jonë, familja dhe pasuria jonë janë të gatshme të sakrifikohen për ta mbrojtur rrugën e ehlu sunnetit, siç tha edhe Imam Ahmedi, Allahu e mëshiroftë: “Të mbrosh Sunetin është më mirë sesa të luftosh me shpatë kundër armiqve.”

Ku po çon kjo rrugë?

Qëllimi i disa shteteve që mashtrojnë popullin se janë shtete selefije, mundohen që me politiken e tyre diplomatike, ta mbrojnë shtetin e tyre dhe aspak nuk kursejnë të holla për të paguar çdo njeri – i cili shitet.

Të shitur ka plot, Allahu subhanehu ue teala ka treguar se zullumqarët janë më shumë se njerëzit e të vërtetës dhe çdoherë në histori, pasuesit e të vërtetës kanë qenë në numër më të vogël. Andaj, kjo politik edhe ka hyrë nëpër njerëz, ka shumë prej atyre që Islamin e shohin si burim i financimeve e jo si burim i kënaqësive të xhennetit.

Kjo rrugë, as më pak dhe as më shumë, çon në një rrugë që në kuptimin tim quhet “Gjithçka bardh e zi”. Çka nënkuptohet nga kjo? Nënkuptohet se dashuria dhe urrejtja për hir të Allahut duhet të zhduket, nuk duhet të dallohet kufri prej imanit, suneti prej bidatit, thjeshtë ta sakrifikojmë imanin tonë për ta mbrojtur një politik të fëlliqur pro-amerikane e cila lufton xhihadin në shekullin tonë. Pastaj, me “bardh e zi-zmin” e tyre, ta infektojnë xhematin dhe vëllai të quhet armik, ndërsa armiku të quhet vëlla, asgjë mos të dallohet, kush është pro kësaj politike, ai është vëlla, ndërsa kush nuk është, ai nuk është vëllai ynë dhe ai duhet të luftohet.

Shih, Allahu na mëshiroftë se si për një kohë të shkurtër:

Xhemati i njejtë që ishte para asaj kohe është edhe sot, dhe po të njëjtit quhen se nuk kanë edeb dhe se duhet të largohen.

Hoxhallarët që për ata ishin ringjallës të thirrjes të Teuhidit, u bënë armiq të cilët duhet të largohen nga skena e davetit.

Trimat që sakrifikuan gjithçka për ta mbrojtur këtë davet, u bënë njerëz të egër prej të cilëve duhet distancuar.

Pastaj, me çdo kush mundohen të na bindin se aspak nuk kanë ndryshuar në akiden dhe metodologjinë e tyre. I pyesim publikisht:

PSE ATËHERË KËRKONI NDARJE? EHLU SUNNETI NUK NDAHET NGA EHLU SUNNETI, PA MARË PARASYSH PROBLEMEVE. CILI ËSHTË QËLLIMI JUAJ QË NA LUFTONI INDIREKT DHE KU DËSHIRONI TË ARRINI?

Dëshironi të arrini atje, ku kanë arritur edhe ata para juve, në dështim. Rruga juaj historikisht dhe realisht që në fillim është e dështuar, duke e pasur parasysh edhe atë se ju, asnjëri – që nga i pari deri tek i fundit, nuk keni kapacitet për largpamësi, sepse së pari, nuk jeni burra dhe e dyta nuk e keni idenë se çfarë po bëni! Të manipuluar nga tjetër kush...arrini tek strategjia e dështuar.

Allahu e di më së miri. Lus Allahun që çdo njeri që është larguar nga kjo metodologji, Allahu ta udhëzon. Lus Allahun subhanehu ue teala, që çdo njeri i cili synon përfitime duke e përdorur Islamin, Allahu qafën t’ia then dhe ta nënçmon.

Lus Allahun subhanehu ue teala, që kësaj rruge t’i jep qartësi dhe ta rruan nga errësirat e bidatit dhe pasuesit e tyre.

O Zot, ma prano lutjen dhe dëshmo se e kam çuar amanetin në vend!

A. Sallahudin Ejubi

www.botaislame.com