Pengimi i të vërtetës është xhelozi

Titulli: Pengimi i të vërtetës është xhelozi Thu 11 Aug 2011, 03:28

Kur gjatë ndonjë mexhlisi ndodhte diçka që i shqetësonte zemrat e të pranishmëve, njëri nga selefët thoshte: “Kjo është nga xhelozia ndaj hakut”, me të cilën donte të thotë se ajo që ndodhë, nuk ndodhë për shkak të pastërtisë së kësaj kohe.
Po ashtu pengimin e hakut e kanë quajtur xhelozi, dhe ky kuptim është i saktë, siç thotë All-llahu I Madhërishëm: “E kur u vjen atyre ndonjë argument i prerë (për Muhammedin), ata thonë: “Kurrsesi nuk e besojmë atë (dërgesën e Muhammedit) derisa të mos na jepet edhe neve ngjashëm me atë që iu pat dhënë të dërguarve të All-llahut”! All-llahu më së miri e di ku e vendos dërgesën (risalen) e vet”. 1

Këtë kuptim e gjejmë ngjashëm edhe në këtë ajet: “Dhe mos i përzë ata që adhurojnë Zotin e tyre pa pushuar mëngjes e mbrëmje, duke qenë të sinqertë ndaj Tij. Ti nuk përgjigjesh asgjë nga llogaria e tyre e as ata nuk kanë kurrfarë përgjegjësie nga llogaria jote, e po i dëbove ata do të bëhesh nga të padrejtit. Kështu Ne i sprovojmë disa me disa të tjerë (pasanikun me varfanjakun, atë me autoritet dhe atë pa të) ashtu që të thonë: “A këta janë mes nesh që All-llahu u dhuroi të mira?”A nuk është All-llahu më i dijshmi për ata që janë mirënjohës?!”. 2

Kur përmendet robi, zullumi i tij dhe sjellja e argumentit kundër tij, apo sqarimi i urtësisë dhe drejtësisë së All-llahut, kjo është në rregull, sepse All-llahu I Madhërishëm thotë: “Çfarëdo e keqe që mund t’ju godasë, ajo është pasojë e veprave tuaja (të këqija)”. 3 All-llahu nuk e ndalon atë që robi e meriton, dhe po ashtu nuk e ndalon shpërblimin, përveç nëse mungon shkaku i tij, e ajo është puna e mirë. Ndërsa me praninë e veprës së mirë, All-llahu thotë: “Kush është besimtar dhe bën vepra të mira, ai nuk i frikësohet ndonjë padrejtësie e as ndonjë mungese (në shpërblim)”. 4

Ebul-Kasim El Kushejriu ka thënë: “Dijeni se prej ligjit të All-llahut me të dashurit (evliatë) e Tij është se kur ata bashkëjetojnë me dikë, apo vërejnë ndonjë gjë, apo përjetojnë diçka me zemrat e tyre, atëherë Ai ua komplikon atyre këtë gjë, kështu që kjo i bën ata që zemrat e tyre të xhelozojnë dhe t’i kthejnë vetëm për veten e tyre, të lira nga ato me të cilët bashkëjetuan, e vërejtën, apo e përjetuan, siç është Ademi a.s. kur e vendosi veten në xhennet përgjithmonë, All-llahu e nxori atë prej aty. Po ashtu edhe Ibrahimi a.s. pasi që e donte shumë Ismailin a.s., atëherë u urdhërua me therjen e tij, derisa e nxori atë (Ismailin) nga zemra e tij, siç thotë All-llahu I Madhërishëm: “E kur ata të dy iu dorëzuan urdhrit të Zotit dhe e përmbysi atë (Ismailin) në fytyrë (në ballë)" 5 , kështu që e mënjanoi fshehtësinë nga ai, dhe e urdhëroi që ta flijojë. Transmetohet nga Muhammed ibn Hassan se ka thënë: “Derisa po ecja në një kodër të Libanit, kur përnjëherë më doli një djalosh të cilin e kishin shkatërruar helmet dhe erërat, e kur më pa mua ia mbathi këmbëve dhe iku, e unë i shkova mbrapa dhe i thash: a më këshillon me diçka? Ai më tha: Ruajuni nga Ai, se Ai është xheloz, dhe nuk dëshiron të shohë në zemrat e robërve të vet përveç Atij”.

Përkufizimi i rrugës së All-llahut është prej xhelozisë së Tij

Po ashtu tha: “All-llahu është xheloz, dhe prej xhelozisë së Tij është që nuk ka lënë rrugë tjetër pos rrugës së Tij”.
Mëkati më i madh është t’i bësh shok All-llahut, I Cili të ka krijuar, gjegjësisht krahas tij të kesh një Zot tjetër. Shirku mund të jetë i madh dhe i vogël, e mesatarët i janë përmbajtur udhëzimit të obligueshëm. Ndërsa të udhëzuarit dhe të afërtit me All-llahun, i janë përmbajtur udhëzimit të pëlqyer dhe të obligueshëm. Nuk ka gjë më të dashur tek All-llahu se tevhidi, dhe nuk ka gjë më të urryer se shirku. Andaj shirku është mëkat që nuk falet, madje është zullumi më i madh. Pejgamberi a.s. ka thënë: “Shembulli i besimtarit është sikur shembulli i bimës së njomë të cilën era herë e lakon e herë e drejton, ndërsa shembulli i mynafikut është sikur shembulli i bimës së orizit e cila mbetet e qëndrueshme në rrënjët e saj, derisa ta lëkundë era, e cila e shkulë menjëherë”. 6
All-llahu e sprovon besimtarin që ta pastrojë nga mëkatet dhe të metat, dhe nga mëshira e Tij që ka për robin e sinqertë ia largon xhelozinë që i bëhet atij, siç thotë All-llahu I Madhërishëm: “Ashtu (e bëmë të vendosur) që ta largojmë nga ai të keqen dhe të ndytën. Vërtet, ai ishte nga robërit tanë të zgjedhur” . 7 Po ashtu thotë: “Vërtet, ai (shejtani) nuk ka kurrfarë fuqie kundër atyre që besuan dhe i janë mbështetur Zotit të tyre”. 8

All-llahu kur ia largon atij xhelozinë që i bëhet, këtë e bën prej mëshirës së All-llahut ndaj tij dhe për arsye se Ai e ka zgjedhur atë, edhe nëse has në vështirësi, kështu që ndonjëherë e ndalon nga ajo që Ai e urren për të, e ndonjëherë e sprovon me fatkeqësi që ta pastrojë prej mëkateve.
Ebul-Kasim El-Kushejriu ka thënë: “Tregohet nga Surriu se ka thënë: “Një kohë kërkoja një njeri të sinqertë, kështu që i kalova disa kodra dhe rastisa në një grup njerëzish të paralizuar, të sëmurë dhe të verbër, dhe pyeta për gjendjen e tyre, e ata thanë: këtu është një njeri që paraqitet një herë në vit dhe lutet për të sëmurët, dhe kështu ata e gjejnë shërimin. Andaj prita deri sa u paraqit ky njeri dhe u lut për ata, derisa u shëruan. Pastaj i përcolla këtë njeri derisa u takova me të dhe i thash: Unë kam një sëmundje të padukshme, si mund të shërohem nga kjo? Tha: o Surrij: largohu prej meje se Ai është xheloz, dhe mos të të shohë me tjetërkënd përveç Tij, e ta humbasësh përkujdesjen e Tij”.
All-llahu I Madhërishëm në lidhje me këtë ka thënë: “E mos shoqëro me All-llahun ndonjë zot tjetër, e të bëhesh i qortuar i papërkrahur”. 9 “Pra, përpos All-llahut, mos lut Zot tjetër e të bëhesh prej të dënuarve” 10 “E kush i përshkruan shok All-llahut, ai është sikur të bie nga qielli e ta rrëmbejë shpendi, ose si ai të cilin e gjuan era e stuhishme në ndonjë vend të humbur”. 11 “Pasha All-llahun, ty të është shpallur, e edhe atyre para teje: “Nëse i bën shok (All-llahut), veprat tua janë të asgjësuara dhe ti do të jeshë prej të humburve. Prandaj, vetëm All-llahun adhuroje dhe bëhu mirënjohës!”. 12 “Ky është udhëzim i All-llahut, udhëzon me të kë të dojë nga robërit e Tij. E sikur t’i përshkruajnë shok Zotit (edhe ndonjë nga këta) kishte për t’iu shkuar huq ajo që kanë vepruar”. 13 “Po djalli e vuri në harresë ta përkujtojë te zotëria i tij, e për këtë mbeti në burg disa vjet”. 14

Konkluzion:

Xhelozia e pëlqyer është ose braktisja e asaj që All-llahu e ka ndaluar, ose braktisja e asaj që All-llahu nuk e ka urdhëruar dhe nuk e ka bërë obligim. E ai që nuk e gjen veten në njërën nga këto dy gjëra, atëherë ai është mosrespektues ndaj urdhrit të Zotit.
E dyta: gjendja e të sinqertëve.
Ndërsa xhelozia në atë që All-llahu s’e ka ndaluar, ose e ka lejuar për robërit e vet që ta bëjnë, të cilën gjë Ai as nuk e urren, e as nuk hidhërohet për të, kjo xhelozi është e papëlqyeshme (e qortuar). Dhe kjo xhelozi është konvencionale: ai që lavdëron, bën gabim, por edhe ai që e qorton, bën gabim. E saktë është të lavdërohet ajo që All-llahu dhe pejgamberi Tij e kanë lavdëruar, dhe të qortohet ajo që All-llahu dhe pejgamberi i Tij e kanë qortuar.
Kjo iu ndodh shumë atyre që ndjekin këtë mendim, sepse në këtë rast ngatërrohet e vërteta me të pavërtetën. Ndërsa të tjerët e ngritin (lartësojnë) për shkak se në të janë të pranishme e vërteta, e sakta dhe dallimi mes të vërtetës dhe të pavërtetës. All-llahu I Madhërishëm thotë: “Atij të cilit All-llahu nuk i jep dritë, ai nuk ka për të pasur dritë”. 15

________________________

1.Kaptina El-En’am, ajeti 124.
2.Kaptina El-En’am, ajetet 52, 53
3.Kaptina Esh-Shura, ajeti 30.
4.Kaptina Ta-Ha, ajeti 112.
5.Kaptina Es-Safat, ajeti 103.
6.Transmetojnë Buhariu, Muslimi, Darimiu dhe Ahmedi.
7.Kaptina Jusuf, ajeti 24.
8.Kaptina En-Nahl, ajeti 99.
9.Kaptina El-Isra, ajeti 22.
10.Kaptina Esh-Shuara’, ajeti 213.
11.Kaptina El-Haxhxh, ajeti 31.
12.Kaptina Ez-Zumer, ajeti 65, 66.
13.Kaptina El-En’am, ajeti 88.
14.Kaptina Jusuf, ajeti 42.
15.Kaptina En-Nur, ajeti 40.

Shejhul-Islam Tekijjud-din Ahmed Ibn Tejmijje
Teuhid.NET