...ata e dërmuan Aridin me zullum!

Në historinë Islame, asnjëherë nuk ka ndodhur që ndonjë dijetarë apo hoxhë t’i fyen muxhahidët. E pse të fyhen? Ata nuk e meritojnë fyerjen. Janë mu ata që lanë familje dhe pasuri dhe vendosën që të flijohen për hir të All-llahut subhanehu ue teala. Ata që sakrifikojnë jetët e tyre që All-llahu të jetë i kënaqur me ata, ndërsa të ju shtohet frika edhe më shumë jobesimtarëve. Mposhtja e shirkut është qëllimi më i madh i çdo misionari, qoftë ky kërkues i diturisë apo dijetarë, qoftë ky mysliman i thjeshtë i cili synon kënaqësinë e All-llahut subhanehu ue teala, këtë e argumenton Kur’ani dhe Sunneti.
Shqiptarët (jo të gjithë, por për ata që e kam fjalën) mysliman, filluan që disa hoxhallarë t’i shohin me një sy tjetër, t’i ngritin ata aq sa edhe nuk e meritojnë, filluan që të marrin cilësinë e të krishterëve të cilët priftat e tyre i morën për zot pos Allahut subhanehu ue teala, saqë disa, filluan të na thonë se: Nëse filan hoxha shkon në zjarr, edhe unë do të shkoj pas tij – e gjithë kjo, si pretekst për mos ta ndërruar mendimin.

Hoxhallarët, u bënë ineksione për të ashtu quajturit mysliman që nuk e falin edhe namazin, duke u munduar që t’i kënaqin ata, i këputën lidhjet me Allahun dhe Pejgamberin e Tij, sal’allahu alejhi ue selem.

Hasa në thënie nga dy hoxhallarë tek të cilët shumë njerëz kanë shpresa se me të vërtetë ata do t’i rregullojnë problemet e myslimanëve, por e gjithë kjo mbeti vetëm shpresë e kotë e cila përfundoi me mallkimin e muxhahidëve.

“Allahu e vraftë Arid Ukën” – ishte thënia e të dërmuarit, i cili pa fare turp, një njeri që sakrifikon jetën e tij për hir të Allahut ta nënçmon aq shumë. A është kjo nga pasimi i sunnetit të Pejgamberit të Allahut? A keni dëgjuar ndonjëherë se Pejgamberi sal’allahu alejhi ue selem ka bërë kësi lloj duaje për ndonjë muxhahid? Apo nga selefi, a keni dëgjuar? Apo kjo ju duket diçka e çuditshme! Normal se e çuditshme, por disave nuk ju duket e çuditshme, përkundrazi ju duket si kënaqësi që për ta kënaqur “xhematin e xhumasë” të mallkon muxhahida, t’i nënçmon ata, të prekë në nderin e tyre, e gjithë kjo nën pretekstin e dëmit dhe dobisë. A keni dëgjuar se dikush për shkak dëmit dhe dobisë ka mallkuar kështu ndonjë muxhahid?

Zullumi i tjetrit mbi Aridin ishte i njëjtë, pa kurrfarë turpi flet nga hutbeja e xhumasë kundër Aridit, vetëm pse ua paska prishur rehatinë atyre me miqtë amerikan, të cilët nuk u mjaftuan vetëm me mbytjen e myslimanëve, por edhe me përdhosjen e Kur’anit, hapjen e shumë faqeve për t’i përkrahur karikaturat e Pejgamberit sal’allahu alejhi ue selem, hapjen e shumë faqeve për të bërë thirrje kundër Islamit dhe myslimanëve dhe shumë zullume tjera kundër myslimanëve për të cilat, asnjëherë ndonjë hoxhë i dobisë dhe dëmit nuk është ngritur që “Allahu t’i vranë ata”, mirëpo nëse myslimani ngritet dhe merr hak për motrat e tija që dhunohen në Afganistan, ai meriton “vrasje nga Allahu subhanehu ue teala”, Allahu Ekber.

Pas gjithë kësaj, i sheh ata si përkrahës të tagutit, i sheh ata që votimin e tagutit e bëjnë obligim, i sheh se si ehlu sunnetin e thërrasin me emrat më të fëlliqur si tekfirca, qen të xhehenemit. E kjo, disa të tjerëve nuk ju mjaftoi që të mbajnë tribuna me këta të mjerë që nëpërkëmbin nderin e muxhahidit. Sikur agjentët e CIA-s që problemet jashtë amerikës i shohin si probleme të vetat, edhe këta kanë marrë flamurin e fyerjes kundër çdo muxhahidi që vepron nëpër shtete tjera, me pretekst se shtetin Amerikan – populli shqiptarë e sheh si mik.

Terroristi i krishter i Norvegjis, masakroi mbi 90 njerëz, e një nga ata ishte edhe një myslimane shqiptare nga Kosova, a keni dëgjuar se “zullumi dhe dërmimi” e kanë lutur Allahun që ta vret? Asnjëherë. Kjo ndodhë kur është në pyetje e kundërta, kur myslimani vret armiq islamik, atëherë kur ai çohet dhe e merr pushkën, ai duhet të vrahet nga ana e All-llahut.

Kënaqësia e armiqve të All-llahut vjen si pasojë e hidhërimit të All-llahut. Njeriu ose e kënaq All-llahun duke i hidhëruar armiqtë e Tij, ose ndodhë e kundërta dhe asnjëherë nuk mund të bëhen që të dyja bashkë.

Lus All-llahun subhanehu ue teala, që fjalët që thuhen kundër Arid Ukës, le të jenë vetëm pastrim nga mëkatet e tija në të kaluarën, ngritje në ditën e gjykimit në gradat më të mëdha, nënçmim për ata që i flasin, shkatërrim për armiqtë e Islamit.

A. Sallahudin Ejubi

www.botaislame.com